woensdag 14 juni 2017

De eerste nacht doorhalen

Door Jeroen.


Vandaag is het mijn beurt om wat te schrijven. Dit doet me er tevens aan herinneren dat ik nog geen profiel van mezelf heb gemaakt. Dat zal ik zo ook maar gelijk doen.

We dobberen vrolijk op de golven en hoewel er nagenoeg geen wind is (teller staat tussen de 1 en 2 kn), deinen we toch veel meer dan ik had verwacht. In vorige trajecten hadden we al gemerkt dat de samen- en tegenwerking van stromingen en wind nogal wat deining kan veroorzaken. Zeilen in die omstandigheden is net als zeilen in een wedstrijd met dat verschil dat een stuurfout in een wedstrijd je een plaatsje kan kosten terwijl een stuur ’fout’ in deze omstandigheden je een nat pak kan opleveren. En natuurlijk stevige grijnzen van je mede bemanningsleden die lekker droog onder de verlengde buiskap zitten.

Zoals gezegd; nagenoeg geen wind. Dat betekend dat we de motor bij hebben. We wisten dat er een periode zou zijn dat er nagenoeg geen wind zou zijn maar we hebben ook gezien dat de voorspelling aangeeft dat de wind gaat toenemen en van west naar noord naar noord-oost gaat. En dat is gunstig! Zeker voor iemand die als bijnaam ‘Spi’ heeft. Ik heb ‘m al klaar liggen…

Gisteravond voor vertrek toch ook de fok vervangen voor een genua (alle zeilen bijzetten bij weinig wind, was de gedachte). Een klusje van 10 min. maar zoals vaker, liep dit anders. We kregen de fok niet naar beneden. Op zo’n 5 meter van de top van de mast bleef deze hangen en wat we ook probeerde, de fok wilde niet verder naar beneden. Alsof het een soort protestactie was. De teller staat nu dus weer op 7 :-)

Tja, wat nu? Weer hijsen? Maar zoals de hele reis een uitdaging is, is ook elk ‘probleem’ een uitdaging. En zoals jullie eerder hebben kunnen lezen, gaan we uitdagingen niet uit de weg.

Mijn twee reisgezellen en ik hebben allemaal onze ‘kwaliteiten’ en kunnen elkaar goed aanvullen. Daar ik niet zo goed ben in het ‘grond’werk, zoek ik het wel zonder problemen gemakkelijk hogerop. Inderdaad….. de mast in….

De reisgezellen hadden echter één voorwaarde; “wel vóór het eten want dat scheelt weer een kilo…. “;-). Wees gerust, ik probeer natuurlijk heus wel mee te klimmen maar ik geef het te doen om iemand te mast in te lieren. Dus ook al was het wat fris, de truitjes gingen snel uit en het zweet stond op de voorhoofden.

Eenmaal ter hoogte van het euvel rees de vraag; hoe kom ik van de mast in de voorstag (of eigenlijk de rolfok)?. Het idee was om nog iets hoger de mast in te gaan om dan als een aapie van de ene tak (mast) naar de andere (rolfok) te zwieren. Nou, dat zwieren viel wel mee maar het blijft wat raar voelen om er zo tussen te hangen.

Maar het lukte en al snel was de oorzaak duidelijk; één van de schroeven die de rolfok onderdelen met elkaar verbind, was los gedraaid en belemmerde het verder zakken van de fok. Om dit te herstellen, werd er een emmer met inbussleutels omhoog gehesen. Met de juiste inbussleutel was het probleem snel verholpen.
Tip: Als je dan toch op die plek in de rolfok hangt, controleer dan ook gelijk de andere schroeven. Ook is het een idee om wat "loctite" te gebruiken om de schroeven min of meer te borgen.

Snel weer naar beneden en de fok vervangen door de genua terwijl ‘kokkie’ (bijnaam voor onze skipper in een haven) het eten verder bereidde.

Toch jammer van al dat werk aan de zeilen, want die 1 a 2 knopen wind is zelfs te weinig voor een genua en een spi als je 4 knopen wilt lopen. Dat moet ook wel een beetje want de totale, te varen, afstand is bijna 140 mijl. Die 140 delen door een snelheid van gemiddeld 4 knopen betekend 35 uur varen. Maar we houden de moet erin en zodra we wat meer wind hebben, zullen we zeker de zeilen hijsen. De rust zal dan wederkeren want het ronken van een motor past niet bij zeilers.

Ik hervat het schrijven. We zijn een paar uur (zeg maar gerust een stuk of 12) verder. We hebben gelukkig inderdaad een paar uur en kunnen zeilen. Ook is de windverwachting deels uitgekomen en is de wind nu Noord-Oost. We varen Zuid-West dus inderdaad; eens spi windje! Maar we hebben af gesproken om ’s nachts niet de spi te zetten. De spi is altijd een wat lastiger zeil en in het donker is het nu eenmaal wat moeilijker te zien. Geen risico,  dus geen spi…

Vanavond nog geprobeerd contact te zoeken via een SSB zender met een vriend van ons, David. We hadden om 22:00 uur afgesproken op een bepaalde frequentie. Het was druk op de band en heel in de verte kon ik CF (de eerste 2 letters van mijn call sign (soort roepnaam)) en Jeroen doorgeven. Nog geprobeerd om op een ander frequentie door te geven maar of de boodschap was overgekomen is niet duidelijk. Het contact is helaas niet gelukt. Morgen, als we weer Internet hebben maar even evalueren via ‘Telegram’. 

Ondertussen is middernacht gepasseerd en varen we met zeil (genua) en op de motor. Door de tegenwerking van de stroom halen we met moeite 2.5 kn. Juist; onder de ‘afgesproken’ 4 kn. We hebben echter ook een groot gedeelte met de stroom mee kunnen varen en toep liepen we tussen de 5 en 7 knopen. Daar de stroom rond 5:00 weer gaat draaien, kunnen we straks de ‘verloren’ mijlen weer inhalen.

Wat mooi is zo midden tussen Engeland en Frankrijk, is de zonsondergang gevolgd door een enorme hoeveelheid sterren die later worden aangevuld met de maan. Thuis hebben we er vaak de tijd niet voor maar hier op het water komt het zoals het komt.

We ervaren een nieuw fenomeen in het donker; de afstand schatten van de lichten die we zien. Terwijl wij aan’t soebatten zijn, komt ineens het besef dat die lichtpuntjes boven ons zo onwaarschijnlijk ver weg zijn en toch zo dichtbij. Dat geldt ook voor de lichten die wij op het water zien. Zo lijkt een grote boot wel erg dichtbij te komen zonder dat we deze op de AIS zien. De AIS staat ingesteld op een bereik van 2,5 mijl. Op zich genoeg maar als je een boot tegenkomt van 366 meter lang, en 53 m breed dan mogen we dat gerust groot schip noemen.

Zojuist is er een wisseling van de wacht geweest. Het ‘officiële’ schema stond ingesteld op 3 uur op en 6 uur af. Maar daar hebben we ons gedurende de dag niet helemaal (of was het nu helemaal niet ;-) aangehouden. Geen man overboord, wij zijn gewoon overgaan op een ander schema. Welke? Dat weten we zelf ook niet helemaal. Maar in ieder geval zo, dat er eentje slaap. Eentje de actieve wacht heeft en de laatste wat rond slentert om de 2de wakker te houden.

Inmiddels zijn we aardig opgeschoten en zijn we over de helft van onze tocht naar Cherbourg. Veel motoren en weinig zeilen. Wat een herrie. We wennen er aan en de beloning is een flinke stap richting de kanaal eilanden.


“Land in zicht !”, geroepen door John om 9:00 uur ’s morgens maar niemand hoorde het. Inderdaad, die andere twee lagen te maffen. Peter was na een ‘dienst’ van 1:30 tot 6:00 en Jeroen van 15:00 ’s middags tot 5:00 uur ’s morgens gaan slapen. Diegene die “Land in Zicht” roept, wordt verantwoordelijk voor het eerste rondje. Vandaar dat John later ontkende ;-)

In zicht van het land denkt iedereen dan nog een paar uurtjes varen. Echter met tegenstaande stromingen is niets minder waar. Hoewel we 5,6 kn op het log voeren, gaf de GPS maar 1,9 kn aan. Met nog 21 mijn te gaan betekend dat nog ruim 11 uur varen. Gelukkig dat stromingen ook omdraaien en om 15:30 lagen we in een box in de haven.




En wat voor haven! Eerst een grote betonnen wal " Grand Rade" voor de. Een wal met een aantal forten. Direct daarachter   een grote binnenhaven stuk afgeschermd van de zee dus ideaal voor kleine open bootjes. Cherbourg is een mooie grote en open haven. Omringt door een park, restaurantjes en watersportwinkels. Dicht tegen het centrum van Cherbourg aan. Na het aanmelden ook maar even de stad ingelopen want 36 uur varen gaat je in de benen zitten en die kriebels moeten er weer uit. Het centrum viel wat tegen. Heel veel Napoleon en hele leuke oude panden maar overal verkeer en nauwelijks pleintjes. Al met al zijn we toch wel het meest onder de indruk van Cherbourg ten opzichte van eerder aangedane havens.





Morgen besloten om door te varen naar het doel wat we al lang voor ogen hadden en eigenlijk als eerste genoemd werd op het overzicht van de reis; de Engelse kanaaleilanden. Het heerlijke eten van ‘kokkie’ weer achter de kiezen afgesloten met koffie met chocolade genoten zoeken we onze ‘kooien’ op. 

























Van Boulogne sur Mer naar Cherbourg met héél veel motor uren :-(













5 opmerkingen:

  1. Hoi mannen,fijn om te lezen dat jullie het nog steeds klaren.!Nu toch maar eens gaan zeilen.Kan jullie goed volgen via alle technieken aan boord.Leuk verslag van een harde trapezewerker. Gr.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gaaf jongens! Leuk om dit alles te lezen. JALOERS!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi verhaal weer Jeroen, geweldig leuk om te lezen en zo op de hoogte te blijven. Bij goede condities gaan we weer proberen op HF contact te krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een geweldige reis. Ben benieuwd naar innerlijke bespiegelingen die zo'n reis ongetwijfeld ook oplevert. En vooral de luchten en lichten midden op zee zijn indrukwekkend. Behouden vaart allemaal! En ik ben blij aan wal en weer thuis in ons eigen Leusdens straatje.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. John: Ha... innerlijke bespiegelingen. Dat laat ik je nog weten.

      Verwijderen